ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΡΕΜΜΥΔΙΩΝ

MIGUEL HERNÁNDEZ


ΝΑΝΟΥΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΡΕΜΜΥΔΙΩΝ

Το κρεμμύδι είναι πάχνη
κλειστή και φτωχή.
Πάχνη για τις ημέρες σου
και τις δικές μου νύχτες.
Πείνα και κρεμμύδι,
μαύρος πάγος και πάχνη
στρογγυλή και μεγάλη.

Μες στην κούνια της πείνας
το μωρό μου βρισκόταν
Με αίμα από κρεμμύδι
τρεφόταν.
Το δικό σου όμως αίμα,
αχνισμένο από ζάχαρη,
κρεμμύδι και πείνα.

Μελαμψή μια γυναίκα
σε σελήνη διαλύεται
χύνεται κλωστή κλωστή
πάνω στην κούνια.

Γέλα, μωρό μου,
τη σελήνη σου φέρνω
όταν είναι ανάγκη.

Κορυδαλλέ του σπιτιού μου
γέλασε πολύ.
Ειν' το γέλιο στα μάτια σου
το φως του κόσμου.
Γέλασέ μου τόσο
που η ψυχή μου στο άκουσμά σου
να φτερουγήσει στο διάστημα.

Το γέλιο σου μ' ελευθερώνει
μου βάζει φτερά.
Μοναξιές μου παίρνει
φυλακές μου ξερριζώνει.
Στόμα που ίπταται,
καρδιά που στα χείλη σου
βγάζει αστραπές.

Το σπαθί ειν΄το γέλιο σου
το πιο νικηφόρο,
νικητή των ανθών
και των κορυδαλλών.
του ήλιου αντίμαχε.
Των οστών συνέχεια
και του έρωτά μου.

Η σάρκα πεταρίζει,
απρόβλεπτο το βλέφαρο,
το ναζεις όπως ποτέ
χρωματισμένο.
! Κάθε που καρδερίνα
πετάγεται, φτερά παίρνει,
απ΄το κορμί σου!

Ξύπνησα από το να 'μαι παιδί:
ποτέ να μην ξυπνήσεις.
Θλιμμένο έχω το στόμα:
να γελάς πάντοτε.
Πάντα στην κούνια
υπερασπίζοντας το γέλιο
φτερό το φτερό.

Να ' σαι από πτήση τόσο ψηλή,
τόσο απλωμένη,
που να είν' το κορμί σου ουρανός
νεογέννητος.
Αχ κι εγώ να μπορούσα
την αρχή να αναπλέυσω
του δρόμου σου!

Γελάς στον όγδοο μήνα
με πέντε λεμονάνθια.
Με πέντε μικροσκοπικές
αγριότητες.
Με πέντε δόντια
σαν πέντε γιασεμιά
στην εφηβεία.

Συνορό των φιλών
θα είναι αύριο,
όταν στην οδοντοστοιχία σου
θα νιώσεις ένα όπλο.
Θα νιώσεις μια φωτιά
τα δόντια να διατρέχει
το κάτω κέντρο ψάχνοντας.

Πέτα μωρό μου στη διπλή
σελήνη του στήθους:
αυτό, θλιμμένο από κρεμμύδι
εσύ, χορτασμένο.
Μη μου γκρεμίσεις.
Μη μου γνωρίσεις το τι τρέχει
κι ούτε αυτό που συμβαίνει.



Μετάφραση: Γιώργος Μίχος.