Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010
Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ
FRANCISCO DE QUEVEDO
ΣΤΗ ΛΙΣΗ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΕΜΙΣΕΙ ΤΗΝ ΚΟΜΗ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΑ
Του Μίδα θησαυρούς μες στα μαλλιά τυλίγεις, Λίση –
στις μπούκλες σου βαρύ, πολύχρυσο λογάρι εγράφη·
γαρύφαλλα, αίμα ευωδιαστό, τριγύρω στο λαιμό άφη-
σαν ίχνη μιας πληγής που δεν ποθεί ποτέ να κλείσει.
Πυρακτωμένες μίνες που με κήπους μοιάζουν, και ίση
αξία έχουν μ’ ένα μέγα θαύμα στου έρωτα τα εδάφη:
με μέλι αργό υβλαίο το πάριο μάρμαρο πλέον βάφει
τον όγκο του, όντας έτοιμο ροδώνες να γεννήσει.
Τα θαύματα στο γενναιόδωρό σου το κεφάλι
αιμοδιψής γινήκαν ομορφιά, μα, μόνο η μοίρα
αν θέλει, θα νικήσουν των βοστρύχων σου τα κάλλη.
Τα χείλη σου υποθάλπουν μαργαριταρένια σπείρα –
τα χείλη σου, αχ: ρουμπίνια που μιλάν, σοφό κοράλλι,
γλυκόλαλα γαρύφαλλα, πολύτιμη πορφύρα!
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Ετικέτες
ισπανοφωνη ποιηση,
ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ,
ΣΟΝΕΤΤΟ,
QUEVEDO
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου