ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΠΟΙΗΤΙΚΗ
1
Αξίζει δεν αξίζει
στέλνω τις εκθέσεις μου σε χώρες που δε γίνανε ακόμα
προδίνω τις κινήσεις ενός ήλιου
που πέφτει την αυγή δίπλα στις μάντρες
επικυρώνοντας με φως
τις εκτελέσεις.
2
Η κάθε μου λέξη
αν την αγγίξεις με τη γλώσσα
θυμίζει πικραμύγδαλο.
Απ’ την κάθε μου λέξη
λείπει ένα μεσημέρι με τα χέρια της μητέρας δίπλα στο ψωμί
και το φως που έσταζε απ’ το παιδικό κουτάλι στην πετσέτα.
3
Η μόνη ξιφολόγχη μου
είταν το κρυφοκοίταγμα του φεγγαριού απ’ τα σύννεφα.
Ίσως γι’ αυτό δεν έγραψα ποτέ
στίχους τελεσίδικους σαν άντερα χυμένα
ίσως γι’ αυτό εγκαταλείπουν ένας-ένας τα χαρτιά μου
και τους ακούω στις κουβέντες όσων δε με έχουνε διαβάσει.
Αη-Στράτης 1951
Από τη συλλογή «Άγονος γραμμή».
Από το βιβλίο: Άρης Αλεξάνδρου, «Ποιήματα (1941-1971», Κείμενα, Αθήνα 1972, σελ. 70-71.
Aπο τους κορυφαίους δημιουργούς.. αλλά και τόσο παραγνωρισμένος. Το "Κιβώτιο", πονάει ακόμη πολύ φαίνεται... (και σε πολλές κατευθύνσεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά
@ Sotiris: Το "Κιβώτιο" είναι το σπουδαιότερο ελληνικό μυθιστόρημα. Ανήκει στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σε χαιρετώ.
ΑπάντησηΔιαγραφή