ΕΝΑ ΜΗΛΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΟΥΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΥΡΑΓΟΙ ΤΟΥ

Φορούσες μόνο το σταφύλι,
πριν να κοπεί απ’ την κρεβατίνα·
στην ύλη εγίνηκες ανθύλη,
το δείλι σ’ έκαμε Ροζίνα·

και στη Σεβίλλη, μες στο φόρο,
ο toro κι οι toreros όλοι
τσακώσαν τον λιμοκοντόρο
σαν τον ασβό μες στην ασβόλη.

Γυμνή – και υμνούσες ένα μήλο
(λειμώνας πήχτρα στ’ ασπαλάθια)·
κι αν κάρπιμο είτανε το ξύλο,
αρπίσαν μοναχά τ’ αγκάθια

την καβατίνα πού ’χε γράψει
στον Ντον Τζοβάννι ο Μότσαρτ, όταν
είδε έναν σκύλο που εν εξάψει
με την ουρά του κυνηγιόταν.