Ο ΘΥΤΗΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΟΠΩΣ ΤΟ ΘΥΜΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΖΙΑΣ


Η ΡΕΒΑΝΣ

Ο Ιωάννης της Παννονίας
κείτεται στο χώμα. Ουρλιάζει. Οι δήμιοι
τον δένουν στο παλούκι. Με αχυρένια
κορώνα τον στεφανώσανε.

Προσεύχεται. Σε ακατάληπτη γλώσσα. Αιρετική.
Για τελευταία φορά ο ορθόδοξος Αυρηλιανός
είδε το πρόσωπο του ανθρώπου που μισούσε.

Τα χρόνια κύλησαν. Αναπολεί τη δίκη.
Ξανάφερε στη μνήμη το κατηγορητήριο.
Την καταδίκη δικαιολόγησε.

Φωτιά τον καίει. Ο θύτης πεθαίνει
όπως το θύμα. Μισημένος.



Από το βιβλίο: Γιώργος Κοζίας, «Κόσμος χωρίς ταξιδιώτες», Στιγμή, Αθήνα 2007, σελ. 23.