ΜΙΜΗΣΗ ΕΛΥΑΡΔΙΚΗ ΜΕΤΑ ΛΟΓΟΥ

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

 

ΜΙΜΗΣΗ ΕΛΥΑΡΔΙΚΗ ΜΕΤΑ ΛΟΓΟΥ

 

Τοῦ σύμπαντος μιὰ ὁρμὴ τὴ μαύρη χαίτη

τοῦ αἰθέρα μὲς στὴ νύχτα συντονίζει·

φύλλα χρυσοῦ ἡ σελήνη διασπαθίζει —

στὰ χείλη τῆς κοπέλας τ᾽ ἀποθέτει.

 

Στὸ ἀλσύλλιο τὶς φτεροῦγες γιὰ τὴν κόρη,

ποὺ ἀπέριττα τὸ κάλλος της προσφέρει,

ζυγιάζει ὁ γαλαξίας· τὸ πανέρι

 

τῶν μετεώρων, ποὺ τὸ πῦρ ἐχώρει,

σὰν στόμα ἀδειάζει φλόγες. Τῶν φιλιῶν της

 

ἡ ἀκμὴ ἔρχεται ἀπ᾽ τὸν πλοῦτο τῶν χεριῶν της

 

τῶν πάλλευκων. Νά τώρα

ποὺ εἶναι ὁ χρυσὸς ὀπώρα!