ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΧΕΙΛΗ ΧΡΥΣΟΥ

 

PAUL ELUARD

 

ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΣΟΥ ΜΕ ΧΕΙΛΗ ΧΡΥΣΟΥ

 

Το στόμα σου με χείλη χρυσού

Δεν είναι εντός μου για να γελάει

Και τα φωτοστέφανα λόγια σου

Έχουν έννοιες τόσο τέλειες

Που είμαι μες στις νύχτες των χρόνων,

Στις νύχτες μέσα της νιότης και του θανάτου μου

Και καρτερώ της φωνής σου τη δόνηση

Ν’ ακουστεί σ’ όλους εντός τους θορύβους του κόσμου.

 

Στον μετάξινο όρθρο όπου φυτοζωεί το ψύχος

Η λειψή λαγνεία λυπεί και βάζει σ’ έγνοια τον ύπνο,

Στα χέρια του ήλιου όσα σώματα ξυπνάνε

Τρέμουν στην ιδέα

Μην και ξανάβρουν ξαφνικά την καρδιά τους.

 

Ενθύμια πράσινου δάσους, ομίχλη που πάω και με θάβει

Ξανακλείνω τα μάτια πάνω μου, είμαι σ’ εσένα

Όλη μου η ζωή σ’ ακούει και δεν μπορώ να χαλάσω

Τις τρομερές χαρές οπού ’χει πλάσει για τ’ εμέ η αγάπη σου.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.