ΤΡΑΧΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ, ΜΕΝΕΞΕ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΕΞ ΑΚΑΝΘΩΝ

 

PABLO NERUDA

 

ΤΡΑΧΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ, ΜΕΝΕΞΕ ΜΕ ΣΤΕΦΑΝΟΝ ΕΞ ΑΚΑΝΘΩΝ

 

Τραχιά μου ἀγάπη, μενεξὲ μὲ στέφανον ἐξ ἀκανθῶν,

θαμνότοπε μὲ ἀμέτρητα τὰ πάθη σου σπαρμένε,

ἀκόντιο τῆς ὀδύνης, κάλυκα γερὲ τῆς ἅψης,

ἀπὸ ποιά στράτα στὴ ζωή μου νά ᾽μπεις τὰ κατάφερες;

 

Γιατί ἔσπειρες τὴν ἔντονη φωτιά σου τόσο ἀπότομα

ἀνάμεσα στοῦ δρόμου μου τὰ παγωμένα φύλλα;

Ποιός σοῦ ᾽μαθε τὰ βήματα ποὺ σ᾽ ἔφεραν σ᾽ ἐμένα;

Τὸ σπίτι μου ποιά πέτρα, ποιό ἄνθος, ποιός καπνὸς σοῦ τό ᾽δειξε;

 

Τὸι βέβαιο εἶναι ὅτι ἔτρεμε ἡ γεμάτη τρόμους νύχτα,

ποὺ γέμισε ἡ αὐγὴ μὲ τὸ κρασί της χίλιες κοῦπες

καὶ ἵδρυσε ὁ ἥλιος τὴν ἐν οὐρανοῖς του παρουσία,

 

ἒνῶ ὁ ἔρως μ᾽ ἔζωνε ὁ ὠμὸς χωρὶς ἐκεχειρία —

λαβώνοντάς με μὲ σπαθιά, τρυπώντας με μὲ ἀγκάθια

μὲς στὴν καρδιά μου ἐχάραξε ἕνα ποὺ καίει μονοπάτι.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.