ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΣΧΙΣΜΑΔΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΘΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΑΛΛΟΚΟΤΗ ΣΧΙΣΜΑΔΑ

 

Θὰ θυμηθεῖς ἐκείνη τὴν ἀλλόκοτη σχισμάδα,

ὅπου παλλόμενα σκαρφάλωναν τ᾽ ἀρώματα,

καμιὰ φορὰ ὅμως καὶ ντυμένο ἕνα πετούμενο

μὲ ἀργοπορία καὶ νερό: μὲ τοῦ χειμώνα ροῦχα.

 

Θὰ θυμηθεῖς τοῦ χώματος, τῆς γῆς τὰ δῶρα:

ὀργίλους μόσχους, λάσπη ἀπὸ χρυσάφι ἀμάλαγο,

παλαβωμένες ρίζες, χλόες τοῦ ρεικότοπου,

ἀγκάθια στοιχειωμένα, μαγικά, ποὺ μοιάζουν σπάθες.

 

Θὰ θυμηθεῖς κι ἐκεῖνο ποὺ μοῦ πρόσφερες μπουκέτο,

μπουκέτο μὲ ἴσκιους καὶ μὲ σιωπηλὰ νερὰ δεμένο,

μπουκέτο ποὺ λιθάρι ἐθύμιζε μὲ ἀφροὺς πλυμένο.

 

Καὶ τούτη ἐδῶ ἡ φορὰ ἦταν σὰν ποτέ, μὰ καὶ σὰν πάντα:

ἂς πᾶμε ἐκεῖ ποὺ τίποτα δὲν περιμένει τίποτα,

κι ἐκεῖ ὅ,τι βρίσκεται καὶ περιμένει θ᾽ ἀνταμώσουμε.

 

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.