ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

JULES SUPERVIELLE

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Προς την πόλη

είναι του βουνού η κατεβασιά

και το δάσος με τα κυματηδόν θροΐζοντα φυλλώματά του.

Ακολουθεί η κρίσιμη συνάντηση χλωρίδος και άστεως,

με τα διαβούλια στα προάστια, όπου εναλλάσσονται δέντρα

  και σπίτια,

κι ενώ οι κατοικίες των ανθρώπων ολοένα πυκνώνουν,

δεν επιτρέπουν στα δέντρα να διαβούν ειμή μόνον ανά δύο

  σειρές και να κινηθούν προς τις πλατείες

όπου και σχηματίζουν συστάδες δοκών,

για να συνεχίσουν κατόπιν την πορεία τους έως τη θάλασσα

  που με τις παλλόμενες λάμες της κόβει την ακτή κομμάτια,

χωρίς όμως να εξαλείφει τα νησιά, τούτες τις συγκεκαλυμμένες

   υπομνήσεις ναυαγισμένων φοινικόδεντρων,

ούτε και τους υφάλους που εύκολα μαντεύονται και που

  κηλιδώνουν με χρώμα βιολετί ερεβώδες

τον βυθό

κάτι διαφανειών αποκλειστικώς θαλασσίων.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.