ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1857 ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

ΩΔΗ ΕΙΣ ΤΗ ΣΕΛΗΝΗ
(απόσπασμα)

Γλυκύτατη φωνή βγάν’ η κιθάρα.
Και σε τούτη την άφραστη αρμονία
Της καρδιάς μου αποκρίνεται η λαχτάρα.

Γλυκέ φίλε, είσαι συ, που με τη θεία
Έκσταση του Οσσιάνου, εις τ’ ακρογιάλι
Της νυχτός εμψυχείς την ησυχία.

Κάθισε για να πούμε ύμνον στα κάλλη
Της σελήνης· αυτήν εσυνηθούσε
Ο τυφλός ποιητής συχνά να ψάλλη.

Μου φαίνεται τον βλέπω που ακουμβούσε
Σε μιάν ετιά, και το φεγγάρι ωστόσο
Στα γένια τα ιερά λαμποκοπούσε.

Απ’ το Σκοπό νά το προβαίνει· ω πόσο
Συ την νύχτα τερπνά παρηγορίζεις!
Ύμνον παθητικόν θε να σου υψώσω·

Παθητικό σα εσένα, όταν λαμπίζης
Στρογγυλό, μεσουράνιο, και το φως σου
Σε ταφόπετρα ολόασπρη αποκοιμίζης.