XAVIER ABRIL
ΠΑΘΗΤΙΚΗ
Πεσμένη
από την έκσταση,
στο
λυκόφως, μεταξύ παθών και πυρκαγιάς,
μουσική
τής σιωπής.
Σάμπως
φωτιά η κεφαλή σου υψώνεται.
Ακούγονται
οι ποταμοί,
της
ελευθερίας και του τοπίου το ρεύμα.
Το
κάθε φύλλο, η νεροσταγόνα,
ίσο
το καθένα τους με σύμπαν ή ποίημα.
Είσαι
εκεί όταν τραγουδάει το αίμα
στη
γύμνια του αέρα, στης αυγής τη φλέβα
Μετάφραση:
Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου