ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΤΡΑΤΟΣ
ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ
Στο μέτωπο μια θάλασσα ρυτίδες
Μα εσύ στεφανωμένος με κισσό
Ανέβηκες κρυφά στον Παρνασσό
Να κάψεις όσα έζησες και είδες
Ανάμεσα Δελφούς και Φαιδριάδες
Ο Διόνυσος φυσούσε τον Αυλό
Κι’ απάνω στον αρχαίο σου φαλλό
Άπλωνε το πανί για τις Κυκλάδες
Εκεί κοντά Ιτιά και Γαλαξίδι
Π’ αλλάζει ο Σκελετόβραχος θωριά
Κρατούσες του αγέρα τη μεριά
Και μύριζες αρμύρα και σανίδι
Δυο νύχτες σε κρατούσαν απ’ το χέρι
Μα εσύ που ήσουν φλέβα μυστική
Τ’ αηδόνια είχες κλειδώσει φυλακή
Και τον Αντάρτη σ’ άγνωστο λημέρι
Στο βάθος τα καράβια ξεμακραίναν
Σημάδια του καπνού ζωγραφιστά
Και μοναστήρια γίνανε κλειστά
Τα λόγια που δεν είπες σε κανέναν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου