ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ΔΩΔΕΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ: 5

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 

ΤΑ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟΥ

Ανάμεσα στα μάτια του και τ’ αντικείμενα στέκονταν πάντα

τα ερμητικά γυαλιά του, τα προσεχτικά, τ’ αφηρημένα,

τα εποπτικά κι εκλεκτικά – γυάλινο φρούριο απρόσωπο,

φράγμα και παρατηρητήριο – δυό υδάτινες τάφροι

γύρω στο μυστικό, το απογυμνωτικό το βλέμμα, ή μάλλον

δυό δίσκοι ζυγαριάς που στέκεται –περίεργο– όχι κάθετη

αλλά οριζόντια. Κι έτσι πια, μιά ζυγαριά οριζόντια

τί θα μπορούσε να κρατήσει εξόν απ’ το κενό, κι εξόν

από τη γνώση του κενού, γυμνή, κρυστάλλινη, απαστράπτουσα

και πάνω στη στιλπνότητά της η πομπή ν’ αντανακλάται

των έσω κι έξω του ινδαλμάτων σε μιά ζυγιασμένη ενότητα

τόσο υλική, τόσο άφθαρτη, που ακέριο το κενό αναιρούσε.

Από την ποιητική συλλογή: «12 ποιήματα για τον Καβάφη» (1963).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Θ΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 182.