ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ

JUAN RAMÓN JIMÉNEZ

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΟΥ

Κι εκεί που σε φιλώ, το δέντρο στέλνει νά ’ν’ δικά μου

όσα λικνίζει σούσουρα στον ήλιο: τον χρυσό

της αμφιλύκης· έναν φευγαλέο θησαυρό

μου πέμπει το δεντρί, που είν’ το δέντρο του έρωτά μου.

Δεν είναι ύψος, μήτε λάμψη, μήτε και φωτιά μου

αυτό που από σένα παίρνω, αυτό το λατρευτό

που φεύγει με το φως· χρυσάφι παίρνω – τον χρυσό

που χρυσαφώνει τη σκιά σου: το χρώμα σου, καρδιά μου.

Το χρώμα της ψυχής σου – αφού τα μάτια σου φτιαγμένα

από ψυχή είναι! Και όσο ο ήλιος συνηθά ν’ αλλάζει

το δειλινό πορφύρες με χρυσάφια αγαπημένα,

κι εσύ όσο μένεις πελιδνή και κουρασμένη, ας στάζει

πλατίνα από τα δυό σου μάτια, να μεταλαβαίνει

γαλήνη, πίστη, φως ηλίου ό,τι στη ζωή μου οργιάζει!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.