Ο ΚΥΚΛΟΣ

ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ

Ο ΚΥΚΛΟΣ

Ο κύκλος τον σαγήνευε

με την κλειστή του τελειότητα

μα καταβάθος ήθελε τη σπείρα

που καθώς πάει να κλείσει

ξανοίγεται προς τα ρήγματα της γης

πάει ώς την αφετηρία της φουσκονεριάς

τυλίγεται σε ποθητά κορμιά

ανασυνδέει σκορπισμένες σκέψεις

επαναφέρει μυρουδιές, ξαναβγαίνει

από τις σήραγγες των τρένων

ανασηκώνεται ώς τους πύργους του νερού

φτάνοντας – μην ξέροντας ακριβώς

πού τελικά θα φτάσει.

Ευκολοχάρακτος, σίγουρος, ασφαλής

παρέμενε γι’ αυτόν ο κύκλος.

Από την ποιητική συλλογή: Η αντίσταση των γεγονότων (2000).

Από το βιβλίο: Τίτος Πατρίκιος, «Ποιήματα, ΙV, 1988-2002», Κέδρος, Αθήνα 2007, σελ. 148.