MARIO LUZI
ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
Όταν ανάμεσα σε ακρότατους ίσκιους βυθίζεται
σε τόπους ανοιχτούς το καλοκαίρι
το τραγούδι συναρπάζει τα κοπάδια
και τη μνήμη των ποιμένων και παντού σωπαίνει
η μυστική των ειδών εγρήγορση,
τριτεγγυώνται οι κυοφορούμενοι
μέσα στη γλυκιά των μητέρων τους βούληση
και στύβει τα κλαδιά των λαιμών και των διψασμένων
πεδιάδων η ουσία των καρπών προϊούσα.
Πέφτουνε στο χώμα τότε άνευ τόπου
άνευ λόγου οι ανεξίτηλες
αλήθειες, σ’ εκείνη την πνοή όπου κατεβάζουν
ανάλαφρα το βάρος τους τα γερμένα φυλλώματα
τα πλοία πάνε να μπατάρουν
όπως και των ναυτικών η αγωνία για ξένα ακρογιάλια
και ο ήχος όλων των φωνών
σβήνει μέσα στις πτυχώσεις της, στη θάλασσα στον άνεμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου