ΓΙΑΝΝΗΣ
ΡΙΤΣΟΣ
Η
ΠΡΩΤΗ ΗΔΟΝΗ
Περήφανα
βουνά, Καλλίδρομον, Οίτη, Όθρυς,
κυρίαρχα
βράχια, αμπέλια, στάχια κι ελαιώνες·
εδώ
έχουν στήσει λατομεία, η θάλασσα τραβήχτηκε·
δυνατό
μύρο ηλιοκαμένων σκίνων
και
το ρετσίνι στάζοντας θρόμβους. Μεγάλο,
κατερχόμενο
βράδυ. Εκεί, στην όχθη, ο Αχιλλέας,
ούτε
έφηβος σχεδόν ακόμη, δένοντας τα σανδάλια του,
ένιωσε
εκείνη την ξέχωρη ηδονή, καθώς κράτησε
μέσα
στη φούχτα του τη φτέρνα του. Για λίγο αφαιρέθηκε
κι
έμεινε να κοιτάζει τις ανταύγειες των νερών. Ύστερα
μπήκε
στο σιδεράδικο και παράγγειλε την ασπίδα του, –
ήξερε
τώρα επακριβώς το σχήμα, τις σκηνές, το μέγεθος.
Από τη συλλογή ποιημάτων: «Μαρτυρίες – Β΄» (1964-65).
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Θ΄, Κέδρος,
Αθήνα 1989, σελ. 272.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου