ΤΟ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ

 

FEDERICO GARCÍA LORCA

ΤΟ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΙΟΥ

Το μέλι ο λόγος του Χριστού είναι. Μέλι:

χρυσάφι της αγάπης του λυωμένο.

Ανώτερο πολύ κι από το νέκταρ·

του παραδείσιου είν’ φωτός η μούμια·

Αστέρι πάναγνο η κυψέλη· στέρνα

κεχριμπαρένια που ο ρυθμός την τρέφει

του μελισσολογιού· των κάμπων στήθος

που σφύζει από αρώματα και βόμβους.

Το μέλι – του έρωτα η εποποιία

και η ουσία η υλική του απείρου είναι·

η θλίψη και η ψυχή των λουλουδιών

συμπυκνωμένες σε άλλο πνεύμα μέσα.

(Το μέλι εγίνη η ποίηση του ανθρώπου:

απ’ της καρδιάς του ξεπηδάει τον πόνο

και χύνεται στης μνήμης την κηρήθρα

που μελισσάκια φιλικά έχουν πλάσει.)

Το μέλι είν’ έν’ απόμακρο τραγούδι

βουκολικό· είναι λιόδεντρο· φλογέρα·

το γάλα, το χαρούπι αδέρφια του έχει

που βασιλέψαν στον χρυσόν αιώνα.

Σαν ήλιος αυγινός είναι το μέλι·

τη γοητεία όλη του καλοκαιριού έχει,

μα και τη γριά δροσιά του φθινοπώρου.

Είν’ μαραμένο φύλλο· και είναι στάρι.

Της ταπεινότητας ω θείο πιόμα,

γαλήνιο σάμπως στίχος πρωτογόνου!

Είσαι η ίδια η αρμονία ενσαρκωμένη,

ιδιοφυής επιτομή της λύρας.

Μελαγχολίες κρύβεις, κι εκεί μέσα

κραυγές και μυστικά φιλιά κοιμούνται.

Γλυκύτατο. Ιδού το επίθετό σου!

Γλυκύτατο σαν την κοιλιά γυναίκας.

Γλυκύτατο σαν των παιδιών τα μάτια.

Γλυκύτατο σαν ίσκιος μες στη νύχτα.

Γλυκύτατο σαν τη φωνή. Σαν κρίνος.

Για ’κείνον που τον πόνο και τη λύρα

αίρει είσαι φως, και του φωτάς το δρόμο.

Μα και ισοδύναμο είσαι σ’ όποιο κάλλος:

στα χρώματα, στα φώτα και στους ήχους.

Και της ελπίδας είσαι πιόμα θείο,

κι εντός σου σε μια τέλεια ισορροπία

ενώνονται το πνεύμα με την ύλη

σαν σώμα και αίμα του Χριστού στην όστια.

Η υπέρτατη ψυχή είσαι των ανθέων.

Ως πιόμα τούτες τις ψυχές ενώνεις!

Κι όποιος σε πίνει ας ξέρει πως ρουφάει

χρυσάφια απ’ την επιτομή της λύρας.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.