Η ανάρτηση αφιερώνεται στην Πολυξένη για τη γιορτή της.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
ΔΙΑΛΥΣΗ
Κάποτε οι λέξεις έρχονται μονάχες τους σχεδόν, όπως
τα φύλλα στα δέντρα –
βέβαια, οι ρίζες, αφανείς, το χώμα, ο ήλιος, το νερό
έχουν βοηθήσει,
έχουν βοηθήσει και τα περασμένα σάπια φύλλα. Τα
νοήματα, ύστερα,
εύκολα επικολλιούνται πάνω τους όπως στα φύλλα
οι αράχνες, οι σκόνες,
κι οι στάλες της δροσιάς σπιθίζοντας με αμφίρροπες
λάμψεις.
Κάτω απ’ τα φύλλα ένα μικρό κορίτσι ξεκοιλιάζει
τη γυμνή της κούκλα·
Μιά στάλα πέφτει στα μαλλιά της· σηκώνει το κεφάλι· τίποτα
δε βλέπει·
Μονάχα σ’ όλο της το σώμα διαλυμένη αυτή η ψυχρή
διαφάνεια της σταγόνας.
Από τη συλλογή: «Χειρονομίες».
Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 195.
Πόσο χαίρομαι κάθε φορά που πρέπει να δηλώνω ότι "κατανοώ και επιθυμώ να συνεχίσω". Άθελα τους;, έκαναν την επίσκεψη στο blog σου, μια απόλυτα συνειδητή επιλογή. Τον Νοέμβρη θα γίνει στην Βούλα, ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο, που το επιμελείται η σύζυγος. Θα σε ενημερώσουμε έγκαιρα και ελπίζω να καταφέρεις να τα πούμε κι απο κοντά. Χαίρε.
ΑπάντησηΔιαγραφή