PAUL ELUARD
ΟΝΕΙΡΟ Μ’ ΕΠΙΝΟΗΜΕΝΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Στην ομίχλη σχεδιάζοντ’ αγάλματα
Μαλθακά και χρυσωμένα μαλθακά και σάρκινα
Και παίρνουν σχήμα παίρνουν ύφος
Αστεριών χυμένων από ανθρώπινα άστρα έξω
Επάνω στο απλό κατάλευκο σεντόνι της πρωίας
Αγάλματα γλυκά σαν ώριμα φρούτα
Έχοντας φυλάξει ιερή τη μορφή τους
Την αηδία τους και τον κρυμμένο πυρετό τους
Μα και την αφόρητην ανάσα τους επίσης
Αψηφώντας το δέντρο ΄κείνο που ’σβησ’ ο χειμώνας
Να πίνεις να προπίνεις προς τιμήν
Μιάς μέρας κουρσεμένης απ’ την πρώτην ώρα
Βελούδο αγαλμάτων μουλιασμένο μέσα σε γλυκό κρασί
Χάριτες φιλιωμένες των λαιμών των βραχιόνων
Για την υγεία είναι κάποιου ακίνητου φτερού
Σώματα απελεύθερα και εκπληρωμένα όνειρα
Τεράστια ανάπαυση και γύμνια απέραντη
Από σάρκα εχθρική σε σάρκα κτηνώδη
Δίχως ρίγη δίχως τίποτα από την τρανή γωνία
Του εδωνά μόλις τώρα ιδρυθέντος βασιλείου
Και ό,τι πρέπει εσύ να δεις μες σ’ αυτό τον λαβύρινθο
Του ήδη μη διαδραματισμένου χρόνου
Είν’ ο οφθαλμός της χλόης και κάτι χωμάτινα δάχτυλα
Για να δικαιωθεί το μολυβί γαλαζοπράσινο
Και το βάρος μιάς χειρονομίας καθαρό προς τ’ άστρα.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου