Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

ΔΥΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΟΜΟΡΦΙΑΣ



ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ (1908-1941)



ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ


H πιο γλυκιά παρθένα
Στολίζει το δωμάτιο
Eυφραίνει την περισυλλογή

Aς πούμε πως είμαστε ευτυχείς

Kι είναι η σειρά μας
Nα βρεθούμε αθάνατοι,
Nα φιλήσουμε την ομορφιά
Στα χείλη
Kαι στο λεπτό της φόρεμα



ΑΕΡΙΝΗ ΛΕΠΤΗ, ΑΝΑΛΑΦΡΗ


Θυμάμαι. Θέλω και θυμάμαι
H ανάμνηση, με την ανατροφή,
αέρινη λεπτή γίνεται ηδονή•
βασανισμένη, γοητεύει τα δάκρυά της
με χαμογέλια• είναι
κι αισθάνεται τον εαυτό της ηδονή
αέρινη λεπτή, ανάλαφρη...



Η εικονιζόμενη είναι -κατά τα υπεσχημένα- η κ. Inez Sastre.

6 σχόλια:

  1. Mpravo Giwrgo, pou kratas oles tis uposxeseis sou! Etsi deixnesai isotheos!

    Kserw, einai ntroph na to lew, alla o Sarantarhs den mporese pote na mou "milhsei"... Anthrwpoi pou ektimw vathia ton exoun para polu pshla, alla den kserw, emena den me aggikse (h den me epeise).

    Vevaiws vlepw oti exei fteiaksei enan diko tou kosmo, alla sigoura prepei kapoia stigmh na ton diavasw prosektikotera...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Paidia, afhste nuxtiatika tis apsimaxies gia ta ellhnika tou Kentrwth ston Thanato tou Vergiliou tou Broch, kai elate na thaumasete thn Ines!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ callimachus: κι εγώ δεν λατρεύω τον Σαραντάρη. Μου αρέσει απλώς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Σαραντάρης έχει πολύ υψηλές στιγμές κατά την ταπεινή μας άποψη. Μεμονωμένοι κάποιοι στίχοι κάνουν θραύση! Θυμίζουν δε mutatis mutandis κάποια θραύσματα,(δηλ. θαύματα), που μας κληροδότησε ο Σολωμός... Μας έχουν μείνει αλησμόνητοι μερικοί στίχοι: "όπου κι αν κατρακυλήσω όπου κι αν σπείρω/ Το ανήμερό μου είναι/ Τα νιάτα μου θυμούνται λόφους και λοφία.", "Περπατώ και συλλέγω χρυσή σιωπή", " η θάλασσα δαγκώνει το ατίθασο μούτρο του ονείρου" κ.ά.


    Για τον κύριο Κεντρωτή και τα επόμενα του Σαραντάρη:

    ΜΕΣΤΗ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΑΘΩΑ

    Μεστή επιστρέφει αθώα
    Και φαιδρά προσωπεία
    Στον αγκώνα

    Η εποχή
    Η ορθή βία
    Τέντωσε τους αρμούς
    Τα ηχηρά περιδέραια


    ΒΛΕΠΩ

    Βλέπω
    Ώρα χαμηλή
    Ανάστημα κόρης
    Είμαι
    Και χάνω
    Το στόμα
    Ξεχνάω την αφή

    Φάσμα
    Ο χτύπος
    Η φλούδα
    Της ακοής

    ΩΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ

    Ώρα μεσημεριού
    Διαύγεια
    Η παρθενιά
    Η γλώσσα των πουλιών
    Λαλεί λάμψη από μαχαίρι
    Αύρα φωτεινή
    Αυλός που ποδοπάτησε
    Σκοτάδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ lapsus digiti: ευχαριστώ πολύ για την αποστολή των στίχων. Να μας επισκέπτεσθε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ lapsus digiti

    Kalws orises! S' euxaristw gia to apanthisma kai elpizw na ta ksanapoume!

    ΑπάντησηΔιαγραφή