ΑTAHUALPA YUPANQUI
LOS EJES DE MI CARRETA
Porque no engraso los ejes
me llaman abandonao...
Si a mí me gusta que suenen,
¿pa' qué los quiero engrasaos?
Es demasiado aburrido
seguir y seguir la huella,
demasiao largo el camino
sin nada que me entretenga.
No necesito silencio,
yo no tengo en qué pensar.
Tenía, pero hace tiempo,
ahura ya no pienso más.
Los ejes de mi carreta
nunca los voy a engrasar...
ΤΟΥ ΚΑΡΟΤΣΙΟΥ ΜΟΥ ΤΑ ΑΞΟΝΙΑ
Που δε γρασάρω τ’ αξόνια,
με λένε όλοι ξεχασιάρη…
Σ’ εμένα αρέσει που τρίζουν·
κανείς μη μου τα γρασάρει!
Κι αλήθεια, τί βαρεμάρα –
στα χνάρια μένω τα ίδια
πάντα, στην πλήξη του δρόμου,
που μου τσακίζει τα παΐδια.
Να κάνω τί τη γαλήνη
που μου σκοτώνει τη σκέψη;!
Όσο τρίζουν ωραία τ’ αξόνια
ποιός το μυαλό θα μου κλέψει;!
Του καροτσιού μου τ’ αξόνια
ποτέ δεν θαν τα γρασάρω…
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Τον είχα δει κάποτε υπέργηρο στο Κατράκειο, προχωρημένο φθινόπωρο, που διέκοψε τη συναυλία γιατί είχαν παγώσει τα δάχτυλά του και δεν μπορούσε να παίξει κιθάρα ! Ωραία μορφή. Να΄στε καλά που μου τον θυμίσατε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ locus solus: Εγώ τον είχα δει στο Γαλλικό Ινστιτούτο, προτού γίνει "υπέργηρως". Τον γουστάρω πολύ! Και όπως διαπιστώσατε, μετέφρασα (ακριβώς πάνω στα μέτρα του τραγουδιού) ό,τι πιό κλασικό έχει γράψει. Το τραγουδάκι αυτό το έχουν τραγουδήσει οι πάντες!
ΑπάντησηΔιαγραφή