OCTAVIO PAZ
[ΑΦΟΥ ΠΡΩΤΑ ΕΚΟΨΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ]
Ἀφοῦ πρῶτα ἔκοψα ὅλα τὰ χέρια ποὺ εἶχαν ἁπλωθεῖ πρὸς τὸ μέρος μου· ἀφοῦ πρῶτα βούλωσα μὲ πλίνθους ὅλα τὰ παράθυρα κι ὅλες τὶς πόρτες· ἀφοῦ πρῶτα πλημύρισα μὲ δηλητηριασμένο νερὸ τὰ χαντάκια· ἀφοῦ πρῶτα ἔχτισα τὸ σπίτι μου πάνω στὸν βράχο ἑνὸς Ὄχι ἀπροσπέλαστου ἀπὸ τὶς κολακεῖες καὶ τὸν φόβο· ἀφοῦ πρῶτα ἔκοψα φέτες τὴ γλώσσα καὶ ἀφοῦ τὴν καταβρόχθισα ὕστερα· ἀφοῦ πρῶτα πέταξα στιλέτα σιωπῆς καὶ μονοσύλλαβα περιφρονήσεως στοὺς ἔρωτές μου· ἀφοῦ πρῶτα λησμόνησα τ᾽ ὄνομά μου καὶ τὸ ὄνομα τοῦ γενέθλιου τόπου μου καὶ τὸ ὄνομα τῆς πατρίδας μου· ἀφοῦ πρῶτα δικάστηκα καὶ καταδικάστηκα σὲ ἀέναη ἀναμονὴ καὶ σὲ διαρκὴ μοναξιά, ἀκουσα μετὰ νὰ γίνεται ἐπάνω στὶς πέτρες τοῦ μπουντρουμιοῦ τῶν συλλογισμῶν μου ἡ κάθυγρη ἐπίθεση, τῆς ἄνοιξης μιὰ ἐπίθεση, τρυφερὴ καὶ ἐπίμονη.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου