MAX JACOB
ΟΙ ΙΣΤΙΟΔΡΟΜΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΝΚΑΡΝΩ
Οἱ πνιγμένοι δὲν βουλιάζουν πάντα ἴσαμε τὸν πάτο. Ἀρκεῖ ἁπλῶς ὁ ναυαγὸς νὰ θυμηθεῖ πὼς ἤξερε κολύμπι καὶ βλέπει ἀμέσως τότε τὸ παντελόνι του νὰ πηγαίνει πέρα-δῶθε σὰν γάμπες νευρόσπαστου. Στὶς ἱστιοδρομίες τοῦ Κονκαρνὼ ἰδοὺ τί μοῦ συνέβη. Ἤμουν τελείως ἤρεμος προτοῦ πέσω, καὶ τὰ κομψὰ καϊκάκια ποὺ περνοῦσαν ἔβλεπαν τί θὰ ἔκανα,... ἤ, μᾶλλον, μιὰ κάποια αἰσιοδοξία ἐκ μέρους μου. Ἡ ἀκτὴ ἐντελῶς δίπλα μου! Παρίσταντο προσωπικότητες ἀπὸ τὶς πιὸ μεγαλοπρεπεῖς καὶ τὶς πιὸ χαριτωμένες τῶν ἰσραηλιτικῶν κύκλων. Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ μὲ ξάφνιασε πηδώντας στὸ νερὸ ἦταν ὅτι εἶχα βραχεῖ λίγο μόνο καὶ ὅτι ὅλοι τους μὲ παρατηροῦσαν ὄχι σὰν σγουρομάλλικο κανίς, ἀλλὰ σὰν ἄνθρωπο.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου