JORGE LUIS BORGES
ΣΝΟΡΡΙ
ΣΤΟΥΡΛΟΥΣΟΝ
Εσύ
που κληροδότησες μυθολογία άλλη
–φωτιάς
και πάγου– στη διαιωνήτρια μνήμη·
εσύ
που καθιέρωσες τη βιαία φήμη,
τη
δόξα της φυλής σου με αντρειά και ατσάλι·
ναι,
κάποιο δείλι εσύ ένιωσες τον κρύο αιθέρα
μιας
σπάθης πάνω απ’ την ανθρώπινή σου σάρκα –
και
τά ’χασες. Για το αύριο εκεί δεν βρήκες βάρκα –
κι
ενόησες δειλός πως ήσουν πέρα ώς πέρα.
Στη
νύχτα την ισλανδική γλυφή εβρυχάτο
μπουράσκα
της θαλάσσης για να σου κυκλώσει
το
σπίτι. Και ήπιες έως τρυγός μες στη νυχτιά σου
το
αξέχαστο ποτό της ατιμώσεως. Κι αν το
σπαθί
στην άσπρη σου όψη πέφτει, είν’ για να δώσει
το
τί γινόταν πάντοτε στα κείμενά σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου