ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

JORGE LUIS BORGES

ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Η μοίρα μου είναι εμένα η γλώσσα της Καστίλλης,

ο μπρούντζος είναι του Φρανθίσκο δε Κεβέδο,

μα μέσα στην αργή προχωρημένη νύχτα

άλλες, πιο μύχιες μουσικές με συνεπαίρνουν.

Κι αν κάποιες τους μου δόθηκαν μέσ’ απ’ το αίμα

–του Σαίξπηρ ω φωνή, κι εσύ ω φωνή της Βίβλου–

ενώ άλλες απ’ τη γενναιόδωρή μου τύχη,

εσένα γλώσσα ηδύτατη της Γερμανίας

σε διάλεξα, σε γύρεψα από μόνος.

Και διάβηκα γραμματικές και παννυχίδες

και χώθηκα στων κλίσεων την άγρια ζούγκλα,

στα λεξικά που ουδέποτε αποσαφηνίζουν

ποιό είναι το έτυμον, για νά ’ρθω εγώ κοντά σου.

Βιργίλιο έχουνε οι νύχτες μου γεμίσει,

τότε είπα· θα μπορούσα επίσης Χαίλντερλιν και Ά-

γγελο Σιλέσιο να έλεγα αντί για εκείνον.

Ο Χάινε μου εχάρισε θαυμάσια αηδόνια,

ο Γκαίτε ενός την τύχη έρωτος οψίμου

που εμάχετο και ανεκτικά και ως μισθοφόρος·

κι ο Κέλλερ, αχ, το ρόδο που άφησε ένα χέρι

μες στην παλάμη μιας νεκρής αγαπημένης

που δεν θα μάθει καν αν κόκκινο ήτανε ή άσπρο.

Της Γερμανίας γλώσσα, εσύ το Μέγα είσαι έργο,

το Κορυφαίο: ο έρως ο συνυφασμένος

με τ’ ανοιχτά φωνήεντα και τους συνθέτους

φθόγγους, τους ήχους που επιτρέπουν συνηχήσεις

του καλοδουλεμένου ελληνικού εξαμέτρου

με των δασών και των νυχτών αχούς και βόμβους.

Δικιά μου κάποτε ήσουν, σε είχα. Σήμερα όμως

στις εσχατιές των πληκτικών ετών σε βλέπω

από μακριά ως την άλγεβρα και το φεγγάρι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.