ΠΟΛΥ Θ' ΑΡΕΣΩ

ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ


ΕΜΒΑΤΗΡΙΟ ΠΕΝΘΙΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΡΥΦΟ

Στο ταβάνι βλέπω τους γύψους,
μαίανδροι στο χορό τους με τραβάνε.
Η ευτυχία μου, σκέπτομαι, θά ’ναι
ζήτημα ύψους.

Σύμβολα ζωής υπερτέρας,
ρόδα αναλλοίωτα μετουσιωμένα,
λευκές άκανθες ολόγυρα σ’ ένα
Αμάλθειο κέρας.

(Ταπεινή τέχνη δίχως ύφος,
πόσο αργά δέχομαι το δίδαγμά σου!)
΄Ονειρο ανάγλυφο, θα ρθώ κοντά σου
κατακορύφως.

Οι ορίζοντες θα μ’ έχουν πνίξει.
Σ’ όλα τα κλίματα, σ’ όλα τα πλάτη,
αγώνες για το ψωμί και το αλάτι,
έρωτες, πλήξη!

Α, πρέπει τώρα να φορέσω
τ’ ωραίο εκείνο γύψινο στεφάνι.
΄Ετσι με πλαίσιο γύρω το ταβάνι,
πολύ θ’ αρέσω.