EMILIO BALLAGAS (1908-1954)
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ
Στου καθρέφτη την παγωμένη λίμνη
τη μοναξιά όταν χύνω της μορφής μου
βλέπω με πόσο ζήλο η ύπαρξή μου
θέλει απ’ το γέρον άντρα να χωρίσει.
Είναι η μάχη όπου δίχως φόβο αφήνω
το πετσί μου απ’ το κάψιμο οργωμένο,
το φόρεμα το καταμαυρισμένο
του αρχαίου σερπετού που καθρεφτίζω.
Μα αυτή η εικόνα δεν είναι ό,τι ιστορίζω
μήτε και νέου φωτός τ’ άγνωστο ρίγος
παρά η πυρά απ’ το καθαρτήριό μου.
Κι αν το ξεδίπλωυο άγχος μου αντικρύζω,
Είν’ η ψυχή μου αδιαίρετο βασίλειο:
Το οχυρό το ζωσμένο απ’ το Θεό μου.
Μετάφραση: Ηλίας Ματθαίου.
Από το βιβλίο: Ποίηση ισπανόφωνης Αμερικής, Εκδόσεις Γνώση, Αθήνα 1987, σελ. 227-228.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου