VLADIMIR HOLAN (1905-1980)
ΧΑΡΑΜΑΤΑ
Είναι η στιγμή που ο παπάς πηγαίνει να λειτουργήσει
πάνω στη ράχη του διαβόλου.
Είναι η στιγμή που η βαριά βαλίτσα της αυγής
παίρνει τη ραχοκοκαλιά μας για φερμουάρ.
Είναι η στιγμή που κάνει παγωνιά και ο ήλιος δεν λάμπει,
η ταφόπετρα ωστόσο είναι ζεστή
γιατί κινείται.
Είναι η στιγμή που η λίμνη παγώνει από τις όχθες,
ο άνθρωπος όμως απ’ την καρδιά.
Είναι η στιγμή που τα όνειρα δεν γίναν παρά μόνο
ψύλλων τσιμπήματα στο δέρμα του Μαρσύα.
Είναι η στιγμή που τα δέντρα, πληγωμένα απ’ τη λαφίνα,
την περιμένουν να γλείψει την πληγή.
Είναι η στιγμή που τα θραύσματα από τις λέξεις των ωρών
τα μαζεύει το αιδοίο του ρολογιού.
Είναι η στιγμή που μόνο η αγάπη κάποιου
τολμάει να κατεβεί στη γεμάτη σταλακτίτες σπηλιά των δακρύων
που κρυφά τα συγκράτησαν και κρυφά δουλεύαν.
Είναι η στιγμή που πρέπει να γράψεις ένα ποίημα
και σε αυτό να το πεις αλλιώς, πέρα για πέρα αλλιώς…
Μετάφραση: Κάρολος Τσίζεκ.
Δημοσιεύθηκε στην «Βιβλιοθήκη» της Ελευθεροτυπίας στις 26/06/09.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου