ΤΑΥΤΙΣΗ ΕΝΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΤΟΥ

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΗ / ВЛАДИМИР ВЛАДИМИРОВИЧ МАЯКОВСКИЙ


ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΟΥ

Στην κόκκινη θάλασσα χίλιοι κατάδικοι
με κόπο τραβάν τα κουπιά στις γαλέρες
δεμένους τους έχουνε κώδικες άδικοι
και κλαιν του Περού τους τις όμορφες μέρες.

Που χάσανε κλαίνε τη γη της παράδεισος
εκεί που χορός και γυναίκες – τις είδες;
Στεφάνια και λούλουδα τούμπανα κι άνιθος
και δέντρα ψηλά και γιομάτες καρύδες.

Μπουκάλια κρασί και κανένα τους άνοστο
Σωρός μπανανιές κι ανανάδες
Μα να – το γιατί κι από πού ’φθασαν άγνωστο
Πλακώσαν στο δόλιο Περού δικαστάδες!

Και κάθε χορό και πουλί τους αλλόκοτα
τα τύλιξαν στ΄άρθρα του νόμου.
Τα μάτια τού πάρεδρου δυό σαρδελόκουτα
στο βούρκο γυαλίζουν ενός υπονόμου.

Κοιτάξαν παγώνια μπλε-πράσινα κι άραφτα
με βλέμμα αυστηρό και στεγνό σα νηστεία
και τά ’δεςτα χρώματα ξέθωρα πάραυτα
σε κάθε νουρά παγωνιού θεσπεσία!

Σαν βγεις στα βουνά και τους λόγγους – τί ξάφνιασμα!
παράδεισο δε βλέπεις να λάμπει το βράδυ
και μόνο διαβάζεις παντού πως το κάπνισμα
στους νόμους του κράτους απάδει.

Η πώλησις στίχων μου και τα διαβάσματα
στον τροχό τιμωρείται και σ’ άλλους βασάνους
καθώς το οινόπνευμα και όλα μου τ’ άσματα
διαφθείρουν εξίσου καλούς Περουβιάνους.



Από το βιβλίο: Άρης Αλεξάνδρου, «Διάλεξα», Συγκέντρωση υλικού – βιογραφικά σημειώματα – σχόλια Καίτη Δρόσου, Τυπογραφείο Κείμενα, Αθήνα 1984,σελ. 132.

Στη σελ. 131 του βιβλίου αναφέρεται: «Το ποίημα δημοσιεύεται όπως βρέθηκε στα χαρτιά του Άρη Αλεξάνδρου χωρίς το όνομα του ποιητή, χρονολογία ή τίτλο συλλογής».
Το ποίημα είναι ο «ГИМН СУДЬЕ», ήτοι ο «Ύμνος στους δικαστές», του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκη, που ακολουθεί και που δεν έχει μεταφραστεί ολόκληρο:


ГИМН СУДЬЕ

По Красному морю плывут каторжане,
трудом выгребая галеру,
рыком покрыв кандальное ржанье,
орут о родине Пеpy.

О рае Перу орут перуанцы,
где птицы, танцы, бабы
и где над венцами цветов померанца
были до небес баобабы.

Банан, ананасы! Радостей груда!
Вино в запечатанной посуде...
Но вот неизвестно зачем и откуда
па Перу наперли судьи!

И птиц, и танцы, и их перуанок
кругом обложили статьями.
Глаза у судьи — пара жестянок
мерцает в помойной яме.

Попал павлин оранжево-синий
под глаз его строгий, как пост,—
и вылинял моментально павлиний
великолепный хвост!

А возле Перу летали по прерии
птички такие — колибри;
судья поймал и пух и перья
бедной колибри выбрил.

И нет ни в одной долине ныне
гор, вулканом горящих.
Судья написал на каждой долине:
«Долина для некурящих».

В бедном Перу стихи мои даже
в запрете под страхом пыток.
Судья сказал: «Те, что в продаже,
тоже спиртной напиток».

Экватор дрожит от кандальных звонов.
А в Перу бесптичье, безлюдье...
Лишь, злобно забившись под своды законов,
живут унылые судьи.

А знаете, все-таки жаль перуанца.
Зря ему дали галеру.
Судьи мешают и птице, и танцу,
и мне, и вам, и Перу.

1915