ΣΤΗΣ ΣΤΕΝΩΠΟΥ ΤΟ ΙΕΡΟ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΗΣ ΠΙΠΕΡΟΡΙΖΑΣ

Στης ανοιχτής νυχτός τα λαύρα χαρακώματα
τα σώματα άστραψαν και χάψανε τα χρώματα·
μα σάλπιγγες της Ιεριχούς
διεβόησαν πως είταν χους
η πάλη των κορμιών και πως εστάθη κάρωμα
το κόρωμα. Στο τέλος χύθηκε και το άρωμα
ξεθυμασμένο σα νερό
γλυφό στης στενωπού το ιερό.

Νυκτών οργάνων αποκρουστικοί ήχησαν
κρωγμοί και με ρωγμές κρουστές δυστύχησαν
οι φρένες του απολύτου νου
στα καταράχια του βουνού
που χώρισε αίφνης ακραιφνείς απήγανους,
το δε μυαλό του δούλου εγίνη ρήγα νους.
Τη ρίγανη, που αφόρισες
εκεί που ανηφόριζα
σ’ εσέ, για σύνθημα όρισες:
την είπες πιπερόριζα.