ΘΑ ΔΟΥΜΕ

 

PABLO NERUDA

 

ΘΑ ΔΟΥΜΕ

 

Δὲν θὰ ξαναμετρηθοῦμε

μὲ τὴν ἀτμόσφαιρα τὴν ἐκλεκτή:

κρέμεται ἀπὸ μιὰ σταγόνα,

ἀπό ᾽να σύννεφο, ἀπὸ μιὰν ἀγριοβιολέτα·

τὰ βλεφαρά σου σὰν ἀνοιγοκλείνεις, μεμιᾶς

ἀλλάζει ὁ οὐρανὸς πουκάμισο.

 

Στὸν ἴδιο μας τὸν ἑαυτὸ ἂς μποῦμε,

στὸ προχόλ σου, στὸ ἀλμανάκ σου,

στὴν ἀποθήκη σου πρωτίστως,

ἐκεῖ ποὺ φυλᾶς τὰ σπασμένα ἔπιπλα

μὲ τὶς σβησμένες σου λάμπες,

ἀλλὰ καὶ τὶς θλιβερὲς τὶς ρήξεις

ποὺ ἐκρύφτηκαν μὲς στὴ σιωπή,

τὰ μυστικὰ ποὺ σάπισαν,

τὰ κλειδιὰ ποὺ πεταχτήκανε στὴ θάλασσα.

 

Νὰ κατεβοῦμε εὐθὺς στὸ κάτω πάτωμα

νὰ ξεβουλώσουμε τὴν κόλαση —

ἀνέκαθεν σὲ καλοῦν ἀπὸ κεῖ

μὲ γλῶσσες ἀκατάληπτες γιὰ ὅλους,

ἴσως ὅμως ὄχι καὶ γιὰ σένα,

ἀφοῦ δὲν θὲς ποτὲ ν᾽ ἀκούσεις,

ὅταν σὲ φωνάζουν ἀπὸ μέσα,

ἀπὸ τὴν ἀνοξείδωτή σου μνήμη μέσα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.