Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

 

PABLO NERUDA

 

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

 

Ναί, μᾶς εἶπαν: Νὰ μὴ γλιστρᾶτε

στὰ παρκεταρισμένα σαλόνια

οὔτε στὶς λάσπες οὔτε στὰ χιόνια οὔτε στὴ βροχή.

Πολὺ καλά, εἴπαμε — ἂς συνεχίσουμε

χωρὶς γλιστρήματα τὸ χειμώνα.

Τί συνέβη ὅμως; Κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας

νιώσαμε κάτι νὰ φεύγει

κάνοντάς μας νὰ πέφτουμε.

 

Ἦταν τὸ αἷμα αὐτοῦ τοῦ αἰώνα.

 

Χυμένο κατέβηκε ἀπὸ τὶς γραμματεῖες,

ἀπὸ τὶς λεηλατημένες χιονοθύελλες,

ἀπὸ τῶν σκαλοπατιῶν τὰ μάρμαρα

καὶ βγῆκε στοὺς κάμπους, στὶς πόλεις,

στὶς ἀρχισυνταξίες τῶν ἐφημερίδων, στὰ θέατρα,

στὶς ἀποθῆκες τῆς τέφρας,

στῶν συνταγματαρχῶν τὰ μπουντρούμια·

τὸ αἷμα ἐσκέπαζε τὶς τάφρους

καὶ πήδαγε ἀπὸ πόλεμο σὲ πόλεμο

πάνω ἀπὸ ἐκατομμύρια μάτια νεκρὰ

ποὺ ἔβλεπαν μόνο τὸ αἷμα.

 

Αὐτὸ συνέβη. Καὶ τὸ ἐπιβεβαιώνω ὡς μάρτυς.

 

Ἐσεῖς ἴσως ζήσετε

γλιστρώντας μόνο στὸ χιόνι.

 

Σ᾽ ἐμένα ἔλαχε τοῦτος ὁ πόνος

νὰ γλιστράω πάνω στὸ αἷμα.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.