ALBERTO
NESSI
ΤΟ
ΦΩΣ
Γνωρίζω
το φως όποτε υποχωρεί το γαλάζιο
σε κάποια σκιά που λέει: ναι, υπάρχει – ο πόνος υπάρχει.
Και τότε πια είναι το φως το δικό σου, τις μέρες εκείνες
που αστράφτουν οι βιτρίνες ολότελα άχρηστες
δείχνοντας τέρατα με φιόγκους στολισμένα και γιρλάντες,
σε κάποια σκιά που λέει: ναι, υπάρχει – ο πόνος υπάρχει.
Και τότε πια είναι το φως το δικό σου, τις μέρες εκείνες
που αστράφτουν οι βιτρίνες ολότελα άχρηστες
δείχνοντας τέρατα με φιόγκους στολισμένα και γιρλάντες,
δείχνοντας
τσουρέκια με χαμένα χαμόγελα.
Εντελώς
απροσδόκητα σκοτεινιάζει το βλέμμα σου.
Ποιός θα σε υπερασπιστεί από το θλιβερά εμπορεύματα
του κενού που κρύβουν εντός τους όσα πρόσωπα
συντυχαίνεις στο δρόμο; Θα νικήσει κάποιος Χριστός,
κάποιος φίλος, κάποιος λόγος πραγματικός,
τη βλακεία;
Ποιός θα σε υπερασπιστεί από το θλιβερά εμπορεύματα
του κενού που κρύβουν εντός τους όσα πρόσωπα
συντυχαίνεις στο δρόμο; Θα νικήσει κάποιος Χριστός,
κάποιος φίλος, κάποιος λόγος πραγματικός,
τη βλακεία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου