FRIEDRICH VON SCHLEGEL
ΣΤΑ
ΘΑΜΝΟΤΟΠΙΑ
Τι
σιγανά, τι δροσερά φυσάει
σε
λιβαδότοπους μουντούς τ’ αγέρι·
μονάχα
ο ουρανός χαμογελάει
σαν
πάμφωτο –με χίλια μάτια– αστέρι.
Εκεί
ολομόναχη ψυχή σαλεύει:
σκιρτάει
σάμπως νά ’ναι αχός θαλάσσης
και
λόγια σαν ψιθύρους να πιστεύει –
μπορείς
με θρόους να τα παρομοιάσεις.
Και
πώς ηχεί το κύμα με το κύμα
εκεί
όπου πνεύματα εν κρυπτώ πενθούνε·
κι
ο λόγος χορηγεί στις λέξεις βήμα
εκεί
όπου ζωή έχουν πνεύματα και ζούνε.
Από
των συνηχήσεων τους φθόγγους
κι
απ’ το πρωτεϊκό όνειρο πλασμένος
της
γης ηχεί ένας φθόγγος μες στους λόγγους
για
όποιον τον αφουγκράζεται κρυμμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου