ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΟΥΝΤΑ

Ο πατέρας μου Μίμης, που δεν είναι πια στη ζωή, ήταν αντιχουντικός. Θυμάμαι ότι δεν υπήρξε ούτε μία βραδιά επί εφτά χρόνια που να μην ακούσουμε στο σπίτι «Λονδίνο» και «Ντώυτσε Βέλλε». Είχαμε ένα πολύ καλό ραδιόφωνο «Γκρούντιχ» και από εκεί «πιάναμε» τους ξένους σταθμούς, για να ακούσουμε το «ελληνικό δελτίο» και «να μάθουμε την αλήθεια». Στην πλατεία των Μολάων Λακωνίας, όπου συζητούσε με τον φίλο του, τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Ροζάκη, είχα δει κι εγώ ουκ ολίγες φορές από πίσω τους να τους κρυφακούνε οι χαφιέδες. Άλλαζαν αυτοί θέση στο καφενείο του Κότσαλη, άλλαζαν θέση και οι χαφιέδες. Πήγαιναν αυτοί μετά στο καφενείο του Διακόπουλου, πήγαιναν εκεί και οι χαφιέδες. Σε δικαστήρια είχε εμφανισθεί ως μάρτυρας υπερασπίσεως θεωρουμένων «κακών αριστερών» και με τη μαρτυρία του είχε συμβάλει στην αθώωσή τους. Ο πατέρας μου ήταν δεξιός και φιλομοναρχικός, αλλά δημοκρατικός πολίτης. Παρά τις συστάσεις, που του είχαν επανειλημμένως κάνει, είχε πει ότι τους χουντικούς (έτσι τους είχε χαρακτηρίσει από την πρώτη φορά) δεν τους είχε καλέσει κανείς «να σώσουν την Ελλάδα» και ότι είναι «ολετήρες της πατρίδος». Αγόραζε και διάβαζε δημοσίως τη «Βραδυνή», πράγμα αδιανόητο για δημόσιο υπάλληλο. Η Χούντα τον έστειλε με μετάθεση στη Νεμέα Κορινθίας – αν ήταν αριστερός, θα είχαμε ξαποσταλθεί στο Σουφλί ή στο Διδυμότειχο. Κι εκεί τα ίδια, αλλά σε μικρότερο βαθμό: μόνο συστάσεις. Σε μία ομιλία του Παττακού στην Κόρινθο αρνήθηκε να πάει. Μικροπράγματα, θα πει κανείς. Και ως «μικροπράγματα» τα γράφω εδώ κι εγώ, απλώς για να είναι γραμμένα. Εξ άλλου από την επαύριο της Μεταπολίτευσης δεν ξανακούσαμε στο σπίτι «Λονδίνο» και «Ντώυτσε Βέλλε». Και ούτε ασχολήθηκε ο πατέρας μου άλλο πια με την πολιτική.

Στη φωτογραφία είναι ο πρώτος από αριστερά.