ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ

ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ

ΣΙΩΠΗΤΗΡΙΟ

Η μουσική σου τη σιγή σου αποσιώπησε.

Σε γνωρίζω απ’ τις τρωτές νότες

κι απ’ το θρυμματισμένο κλειδοκύμβαλο.

Ανέντιμο να ντύνεις με κώδωνες τους κώδικες,

με ρυθμούς μελών ενοργάνων.

Δεν με θυμάσαι πια. Σου είμαι παυμένος ήχος,

κάτι λιγότερο από της άνοιξης την ιεροτελεστία,

κάτι περισσότερο από το λαγούτο του πάππου μου,

χορδή, πετονιά κι αγκίστρι στου βωβού

ιχθύος τα πνευμόνια.

Σκάψε επί χάρτου το φως και θα ιδείς

που πηγαίναμε αντάμα σχολείο

μες στην τάφρο γλωσσών αθησαύριστων.

Σκάψε επί τόπου και θα πεις

το ρήμα θνήσκω το άμουσο

κλιτό πλάι στα οστά και τη λιωμένη σάρκα.

Από την ποιητική συλλογή: Χάρης Ψαρράς, «Τα όντως όντα», Κέδρος, Αθήνα 2012, σελ. 18.