ΛΑΘΟΣ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΛΑΘΟΣ ΔΙΚΟ ΜΟΥ

Όταν  ψάχνεις  αιτίες

μ’  εμμονές  κ’  υστερίες

κι  έτσι  νιώθεις  σπουδαίος

Σαν  τυλίγεσαι  πόνο

φίλο  κάνεις  το  φθόνο

και  σκαλίζεις  πληγή

λάθος  δικό  μου

πταίσμα  δικό  μου

σφάλμα  δικό  μου

δεν  φταις  εσύ.

Εφιάλτες  σαν  έχεις

υποψίες  σαν  τρέφεις

και  δεν  νιώθεις  ωραίος,

σιγουριά  σαν  σου  λείπει

και  γεμίζεις  με  λύπη

με  μια  κάποια  σπουδή

λάθος  δικό  μου

πταίσμα  δικό  μου

σφάλμα  δικό  μου

δεν  είσαι  συ.

Εσύ, το  τραύμα  στο  εγώ  μου

που  πάντα  δίπλα  στέκεις 

στο  πλευρό  μου,

δεν  έφταιξες  ποτέ  εσύ

δεν  λάθεψες  ποτέ  εσύ

τ’  αμάρτημα  δικό  μου.

Κάλπικες  ιστορίες

βλέπεις  και  αδικίες

κι  έτσι  νιώθεις  μοιραίος.

Με  αγωνία  και  τρόμο

ψάχνεις  νά  βρεις  το  δρόμο

που  σε  πάει  στη  φυγή.

Λάθος  δικό  μου

πταίσμα  δικό  μου

σφάλμα  δικό  μου

δεν  φταις  εσύ.

Αποφάσεις  σαν  παίρνεις

ψευδαισθήσεις  σα  σπέρνεις

σαν  δυνάστης  ακραίος.

Αγκαλιά  με  τον  φόβο

συντροφιά  με  τον  πόνο

και  τελειώνεις  γιορτή

λάθος  δικό  μου

πταίσμα  δικό  μου

σφάλμα  δικό  μου

δεν  είσαι  συ.