Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΤΩ ΔΕΞΙΑ ΗΤΑΝΕ ΠΕΝΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ


ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ


ΘΕΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ


Πώς του ήρθε να ελέγξει την κλόνιση
τον άψογο άξονα
την περιδίνηση της γης, έτσι έλεγε,
κι όλες τις νομιμοφροσύνες;
Άρχισε με κίτρινη κλωστή
στην άκρη ένα βαρίδι.
Βαθιά της άβυσσος εφέγγιζε
γυάλινος ώμος οδαλίσκης
ο νυοστός αιώνας·
μόνο το παράθυρο έδειξε να γέρνει λίγο
μιάν ανεπαίσθητη παρέκκλιση
ωσάν ωτακουστής
ή σα θεός ηλίθιος
στραμμένος βορεινά, χαμένος
μέσα σε απειροστά βλεννώδη.

Κάτω δεξιά ήτανε πέντε ακριβώς.

Στρογγύλευε ο χρόνος όπως αφήνεται στα γηρατειά
ή στο ρεύμα το χταπόδι
εκεί που κάποτε ήτανε κεφάλι της Εκάβης.
Η οριζόντια γραμμή γυμνό του εργαστήριου.
Η ήβη αδιάφορη λοφώδης
σαν μελανοδοχείο.
Ψηλά, μόνος του ο αμάραντος
Αστρονομώντας.



Από την ποιητική συλλογή «Διήγηση» (1974, 1981).
Από το βιβλίο: Εκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987», συγκεντρωτική έκδοση, Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 176-177.

2 σχόλια:

  1. Για κάτι τέτοια ποιήματα αγαπάμε την ποίηση. Δεν υπάρχουν πολλά, άλλωστε, πράγματα στην ζωή, να μπορούμε να στηριχθούμε.
    Καλή σας μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ AXI: Σε είχα στον νού μου, όταν κρέμαγα το ποίημα, διότι γνωρίζω ότι είσαι "φαν" του Κακναβάτου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή