ΔΥΟ ΔΙΔΥΜΑ ΣΟΝΕΤΤΑ

ΛΟΡΕΝΤΖΟΣ ΜΑΒΙΛΗΣ


ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ

Είσ’ έμμορφη σεμνή χωριατοπούλα
Και στον ανθό της νιότης λουλουδίζεις,
Δροσερή και γελούμενη ροδίζεις,
Όπως στον ουρανό ροδίζ’ η αυγούλα.

Καθώς μες στο τριαντάφυλλο η δροσούλα,
Όμοια λάμπει το δάκρυ σου αν δακρύζεις,
Σα νύφη στο χορό γλυκογυρίζεις
Και καμαρώνεις σαν βασιλοπούλα.

Όλοι αντάμ’ ας φιλούν οι άλλοι μία
Γριά φτιασιδωμένη, άσχημη, κρύα,
Που κλαίει τα μαραμένα της τα νιάτα.

Εγώ σέν’ αγαπώ, σέν’ αγκαλιάζω.
Αν τη φωνή σου ακούσω, αναγαλλιάζω.
Λύνομαι στα φιλιά σου τα δροσάτα.


****************************


ΕΙΣ ΤΗ ΜΙΝΝΑ

Τί με νοιάζει πως είναι κελνερίνα,
Αν μ’ όλη την καρδιά της μ’ αγαπάει,
Αν τα στήθη της άσπρα είναι σαν κρίνα,
Αν σαν τα Χερουβίμ χαμογελάει;

Σαν ο τυφλός που ξάφν’ ουράνι’ αχτίνα
Το μαύρο σκότος γύρω του σκορπάει,
Όμοια κι εγώ θαμπώνομαι από κείνα
Τα δυό της μαύρα μάτια, αν με τηράει.

Άμε χάσου, ξερή Φιλολογία,
Γριά φτιασιδωμένη, άσχημη, κρύα,
Που ώ τώρα το μυαλό μου έχεις τυφλώσει.

Την εμμορφιά την κλασική σπουδάζω,
Όταν γλυκά την Μίννα μου αγκαλιάζω,
Όταν η Μίνα ένα φιλί μου δώσει.



Από το βιβλίο: Λορέντζου Μαβίλη «Τα ποιήματα», φιλολογική επιμέλεια Γιώργος Γ. Αλισανδράτιος, Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα 1990, σελ. 60-61.
Σημειώνεται ότι εδώ η ορθογραφία έχει προσαρμοστεί σε νεώτερα δεδομένα.