ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΑΚΗΣ


ΜΝΗΜΕΣ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΩΝ ΠΟΥΛΙΩΝ


Ι   ΣΚΗΝΙΚΟ

Προάστειο μακρυνό·
ένας δρόμος
με πεύκα και πικροδάφνες,
στο βάθος
το φεγγάρι ακίνητο και παγωμένο
και η παράσταση
να μην αρχίζει ποτέ.


ΙΙ   ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

Στο κατώφλι σου
μου μίλησες για το μέλλοντα
και τον αγάπησα.
στο δωμάτιο
μου δίδαξες τον ενεστώτα
και τον αγάπησα.
στο δρόμο
που χάραξε η απουσία σου,
γνώρισα τον αόριστο
και με πλήγωσε.


ΙΙΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Ωστόσο είναι βέβαιο πως μάντεψε
ότι κ’ η ποίηση
κ’ οι δικασταί ανηλίκων
κ’ οι φίλοι που επίμονα πεθαίνουν
ήσαν απλά προσχήματα μονάχα
στα χείλια ενός που πάσχιζε να ζήσει
δυό καλοκαίρια μετά θάνατον.


IV   ΤΕΤΡΑΔΙΑ

Θυμάμαι τα μεγάλα τετράδια
που αγόραζα στην αρχή του χρόνου
νόμιζα πως ποτέ δε θα τελειώσουν.
τα πρόσεχα
τα έντυνα με εξώφυλλα όμορφα,
τα στόλιζα με συμμετρικές
κόκκινες ή πράσινες ετικέττες
και επάνω έγραφα με γράμματα
καλλιγραφικά τους τίτλους·
στο πιο μεγάλο είχα γράψει τ’ όνομά σου.



Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης», χρόνος Στ΄, τόμος ΙΑ΄, τεύχος 63-64, Μάρτιος-Απρίλιος 1960, σελ. 227.