Υπέροχο! Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη προσφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό είναι η κλασική μουσική της. Αυτή η μουσική όμως είναι ελάχιστα γνωστή (και) στους "μορφωμένους", που αισθάνονται υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τον Κούντερα (σιγά τα λάχανα!)ενώ αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη του Μουσόργκσκι. Η Ευρώπη ασχολείται με τον "Νορβηγό" της Γιουροβίζιον. Ευτυχώς, η Ορχήστρα Νέων Σιμόν Μπολιβάρ (Βενεζουέλα) ή η ορχήστρα των Μπάρενμπο'ι'μ και Σα'ί'ντ, επιμένουν ότι υπάρχει και ο Μπετόβεν!
@ Ανώνυμος: Θα συμφωνήσω σε όλα - και σε αυτά που γράφεις και σε αυτά που υπονοείς. Ο Κούντερα πάντως δεν είναι για... πέταμα (δεν είναι, βέβαια, και... Μπαλζάκ!). Σε καλημερίζω.
@Αγαπητέ κ.Κεντρωτή Μην ξεχνάμε ότι ο Cimarosa ήταν ο αγαπημένος συνθέτης του Stendhal. Τον αναφέρει στο «Μοναστήρι της Πάρμας» αρκετές φορές. Ακόμη στις «Αναμνήσεις εγωτισμού», μετάφραση Τίτου Πατρίκιου, γράφει: «Στο Μιλάνο, το 1820, ήθελα να μπει στον τάφο μου αυτό. Σκεφτόμουν κάθε μέρα τούτη την επιγραφή, πιστεύοντας πραγματικά πως μόνο στον τάφο θα έβρισκα γαλήνη. ¨Ηθελα μια μαρμάρινη πλάκα σε σχήμα τραπουλόχαρτου.
ERRICO BEYLE MILANESE VISSE, SCRISSE, AMO QUEST’ ANIMA ADORAVA CIMAROSA, MOZART E SHAKSPEARE MORI DI ANNI…. IL….. 18… Να μην προστεθεί κανένα άθλιο σύμβολο, κανένα συμβατικό στολίδι, να χαραχτεί τούτη η επιγραφή με κεφαλαία.» Σας χαιρετώ.
Υπέροχο! Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η μεγαλύτερη προσφορά της Ευρώπης στον πολιτισμό είναι η κλασική μουσική της. Αυτή η μουσική όμως είναι ελάχιστα γνωστή (και) στους "μορφωμένους", που αισθάνονται υποχρεωμένοι να γνωρίζουν τον Κούντερα (σιγά τα λάχανα!)ενώ αγνοούν ακόμη και την ύπαρξη του Μουσόργκσκι. Η Ευρώπη ασχολείται με τον "Νορβηγό" της Γιουροβίζιον. Ευτυχώς, η Ορχήστρα Νέων Σιμόν Μπολιβάρ (Βενεζουέλα) ή η ορχήστρα των Μπάρενμπο'ι'μ και Σα'ί'ντ, επιμένουν ότι υπάρχει και ο Μπετόβεν!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ανώνυμος: Θα συμφωνήσω σε όλα - και σε αυτά που γράφεις και σε αυτά που υπονοείς. Ο Κούντερα πάντως δεν είναι για... πέταμα (δεν είναι, βέβαια, και... Μπαλζάκ!). Σε καλημερίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Αγαπητέ κ.Κεντρωτή
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεχνάμε ότι ο Cimarosa ήταν ο αγαπημένος συνθέτης του Stendhal. Τον αναφέρει στο «Μοναστήρι της Πάρμας» αρκετές φορές.
Ακόμη στις «Αναμνήσεις εγωτισμού», μετάφραση Τίτου Πατρίκιου, γράφει:
«Στο Μιλάνο, το 1820, ήθελα να μπει στον τάφο μου αυτό. Σκεφτόμουν κάθε μέρα τούτη την επιγραφή, πιστεύοντας πραγματικά πως μόνο στον τάφο θα έβρισκα γαλήνη. ¨Ηθελα μια μαρμάρινη πλάκα σε σχήμα τραπουλόχαρτου.
ERRICO BEYLE
MILANESE
VISSE, SCRISSE, AMO
QUEST’ ANIMA
ADORAVA
CIMAROSA, MOZART E SHAKSPEARE
MORI DI ANNI….
IL….. 18…
Να μην προστεθεί κανένα άθλιο σύμβολο, κανένα συμβατικό στολίδι, να χαραχτεί τούτη η επιγραφή με κεφαλαία.»
Σας χαιρετώ.
@ ΑΧΙ: Πολύ ωραίο, φίλτατε. Σε ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή