ΧΑΙΡΕ ΤΟ ΛΕΝΙΩ

Κ.Χ. ΜΥΡΗΣ (1937)


1950 – ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ

Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ"
ο σαλτιπάγκος
πουλά τα νούμερα φτηνά
δραχμή τα ακροβατικά
οι αλυσίδες δωρεάν
το πήδημα θανάτου
δυο δραχμές
χωρίς σκοινιά,
περάστε κόσμε.

Ασώματος η κεφαλή
περάστε κόσμε
τη βρήκανε στην Αφρική
καπνίζει, πίνει και πονά
τρελαίνεται για μουσική
χορεύει με τα μάτια
δυο δραχμές
ποιός θα τη δει;
περάστε κόσμε.

Στο καφενείον "Η ΕΛΛΑΣ"
οι θεατρίνοι
μ' ασετυλίνη και κεριά
την Γκόλφω παίζουν στα παιδιά
με φουστανέλες δανεικές
και δάκρυ πληρωμένο
δυο αυγά
και τρεις δραχμές,
περάστε κόσμε.



Η ΑΓΟΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Το πλοίο για την άγονη γραμμή
δεν έχει καπετάνιο και λοστρόμο
τα’ απόγεμα στις πέντε και μισή
σαλπάρει για το πέτρινο νησί
μονάχο για τον ίδιο πάντα δρόμο.

Το πλοίο για την άγονη γραμμή
απόψε φωτισμένο στο Αιγαίο
τρελάθηκε στις δέκα και μισή
δεν έφτασε στο πέτρινο νησί
και πήρε μες στη νύχτα δρόμο νέο.

Το πλοίο για την άγονη γραμμή
δεν έφτασε ποτέ σ’ άλλο λιμάνι
πρωί πρωί στις έξι και μισή
ξανάμπαινε στο πέτρινο νησί
γιατί τον ίδιο δρόμο είχε κάνει.



ΧΙΛΙΑ ΜΥΡΙΑ ΚΥΜΑΤΑ

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί

Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί
με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ' αρμενάκια
που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά

Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα
το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει
μικραίνουν οι κύκλοι του

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί

Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε
αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του
βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί

Ώρες-ώρες μερεύουμαι με τη χορδή της λύρας.
Δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι
ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης
μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη
κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό

Χίλια μύρια κύματα μακριά τ' Αϊβαλί



ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ

Πανσέληνος ο Έρωτας βουρλίζει το κορμί μου
και σ' ονειρεύομαι,
σαν το χαμψίνι σάρωσες την έρημη ψυχή μου
και τώρα καίγομαι.

Σαν το ταμπάκο ρούφηξες μαζί με το φιλί μου
Την αμαρτία μου,
Με χτύπησες αλύπητα κι έκανες την πληγή μου
αθανασία μου.

Με σκλάβωσες, με λάβωσες και θέλω να πεθάνω
για να 'χω τη λαβωματιά στον κάτω κόσμο συντροφιά
και να ποθώ παράφορα τον κόσμο τον απάνω



ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (ΠΑΛΙΚΑΡΟΥ)

Το κορμί πλαγιάζει στο χώμα και τα βουνά χαράζονται
σηκώνεις τον δεξί αγκώνα και τα νερά ταράζονται.
Παλικαρού-Παλικαρού-Παλικαρού ε! Παλικαρού,
Παλικαρού-Παλικαρού- στην απαλάμη του Θεού.

Η κεφαλή στον Άθω γέρνει σαν το κρυφό μυστήριο ,
η μια σου χέρα βράχια σπέρνει στης Μάνης το μαρτύριο.
Παλικαρού-Παλικαρού στην απαλάμη του Θεού.

Αχόρταγο βαθύ πηγάδι ανοίγεται στα Κύθηρα
και στέλνει μήνυμα το βράδυ της ξάγρυπνης στη Μήθυμνα.

Τα γυμνά σου πόδια στην Κρήτη ακούμπησαν τον φοίνικα
κατέβηκα απ' τον Ψηλορείτη, σε φίλησα και γίνηκα.

Παλικαρού-Παλικαρού-Παλικαρού ε! Παλικαρού,
Παλικαρού-Παλικαρού- στην απαλάμη του Θεού.



ΤΑ ΧΑΙΡΕ

Στου καραβιού την πλώρη τα πουλιά
τον Οδυσσέα βρήκαν
μοναχό
αγνάντευε το πέλαγο
και τη στεριά που στένευε
και τραγουδούσε

Χαίρε Ναυσικά
κρυμμένο παρά θιν΄ αλός
αμύριστο μυστήριο

Ανέβαινε τη σκάλα του ουρανού
τις ώρες τις μικρές ο Ρωμανός
και στο κατώφλι ξάγρυπνος
κοιτούσε τον παράδεισο
και μελωδούσε

Χαίρε Μαριάμ
κρυμμένο στη βαθειά σπηλιά
αμύριστο μυστήριο

Ο κυρ-Αλέξανδρος
στον Ιλισό
λιτάνευε τις όμορφες ψυχές
σκυφτός στο φεγγαρόφωτο
και το λιβάνι πύκνωνε
κι ονειρευόταν

Χαίρε το Λενιώ
κρυμμένο άνθος του γιαλού
αμύριστο μυστήριο