Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΚΟΥΖΙΜΟΝΤΟ!




SALVATORE QUSIMODO


CHE BREVE NOTTE

Che breve notte, amore. Un raggio
di  luce è già sulla tua fronte,
nei tuoi capelli di madonna bizantina:
e dai carrozzoni lungo il fiume
assale antiche radici
la voce dei giovani nomadi, funamboli
di gramo pane e di parole murate nello sdegno.
Riconosco il fanciullo che sul Bosforo di Sicilia
gettava la sua solitudine di isolano
isolato. Ma tu ti svegli, bellissima.
Bruna e bruciante mi svegli
a nuova vertigine; scavato d'ansie e di sangue
mi trascini nel buio, senza memoria.
Qui vivo forse la mia ultima vita.



2 σχόλια:

  1. Agapi Moundrianaki (Αγάπη Μουνδριανάκη)15 Δεκεμβρίου 2015 στις 2:19 μ.μ.

    Με άρπαξε τούτο το ποίημα και δεν λέει να με αφήσει κι εγώ, για να εξιλεωθώ, έκαμα μια προσπάθεια να το μεταφράσω. Κι έπειτα έφτασε η καμπή, των λέξεων η αμφισημία και η στιγμή που έπρεπε να πάρω μιαν απόφαση για το δρόμο που θα ακολουθούσα στην απόδοσή του.
    Τούτη (και ίσως μόνο τούτη) τη στιγμή έτσι το αισθάνομαι και έτσι σας το παραθέτω.


    ΤΙ ΝΥΧΤΑ ΣΥΝΤΟΜΗ

    Τι νύχτα σύντομη, αγάπη μου.
    Φωτός ακτίνα βρίσκεται ήδη στο μέτωπό σου
    και στα μαλλιά σου, βυζαντινής μαντόνας, μέσα:
    Και από τα περιπολικά πλάι στο ποτάμι
    σε αρχαίες ρίζες εφορμά
    των νεαρών νομάδων η φωνή,οι καιροσκόποι
    άθλιου ψωμιού και λέξεων στην απαξίωση χτισμένων.
    Τον νεαρό αναγνωρίζω
    που στης Σιτσίλιας το Δάσος
    τη μοναξιά του έρριπτε, του απόμερου νησιώτη.
    Μα εσύ πανέμορφη ξυπνάς.
    Μελαχρινή και διακαής με αφυπνίζεις
    σε νέο ίλιγγο.
    Σκαμμένο από αίμα και αγωνίες, αμνήμονα μες στο σκοτάδι με τραβάς.
    Ίσως εδώ να ζω την ύστατη ζωή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή