ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ
ΘΕΡΟΥΣ ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Τυχαία σκιά πάνω σε πρόσωπο βυζαντινό
μιας εκκλησίας ερειπωμένης που αποδημεί
μισοϋπάρχοντας στο ύστατο του ήλιου φως
πυκνώνει σαν το λιόδεντρο τη θλίψη της ψυχής.
Αέρας από χείλη στοχασμού το ύψωμα πολιορκεί
που τα ερείπια της εκκλησία παραθέτουν
δείπνο σε όνειρα οξειδωμένα αστεριών
και σε νεκρούς που από συνήθεια καταφτάνουν.
Τυχαίο βλέμμα πάνω σε πρόσωπο βυζαντινό
περαστικών πτηνών που χάσαν τη φωλιά τους
διενεργεί μια πράξη αφανή στους κυνηγούς,
στο σκύλο που οσμίζεται δίχως να ξέρει
μες στην ερειπωμένη εκκλησία μιάν ανάγλυφη στιγμή
απ’ το κορμί του χρόνου που τα χάη απογράφει.
Δημοσιεύθηκε στο αθηναϊκό περιοδικό «Κουκούτσι», τχ. 5 (χειμώνας – άνοιξη 2011/12), σελ. 109.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου