Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΜΕΤΑΦΡΑΖΕΙ ΑΝΔΡΕΑ ΜΠΡΕΤΟΝ

ANDRÉ BRETON


ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΝΟΙΞΕΤΕ

Τα τετράγωνα του αέρος σπάζουν με τη σειρά τους
Από καιρό πια δεν υπάρχουν καθρέφτες
Και οι γυναίκες καμώνονται μέρα και νύχτα πως δεν είναι τόσο ωραίες
Όταν πλησιάζουν τα πουλιά που πρόκειται να καθίσουν στον ώμο τους
Γέρνουν πίσω το κεφάλι απαλά χωρίς να κλείσουν τα μάτια
Το παρκέτο και τα έπιπλα στάζουν αίμα
Μιά αράχνη στέκει στο κυανό της δίχτυ επάνω σ' ένα άδειο πτώμα
Παιδιά κρατώντας ένα φανάρι προχωρούν μέσα στα άλση
Ζητούν απο τα φύλλα τον ίσκιο των λιμνών
Μα οι σιωπηλές λίμνες ασκούν μεγάλη έλξη
Τώρα πια δεν φαίνεται στην επιφάνεια παρά ένα μικρό φανάρι που χαμηλώνει
Στις τρεις πόρτες του σπιτιού είναι καρφωμένες τρείς άσπρες κουκουβάγιες
Την ανάμνηση των ερώτων της ώρας
Η άκρη των φτερών είναι χρυσωμένη σαν τις χάρτινες κορώνες που πέφτουν
  στροβιλιζόμενες από τα νεκρά δένδρα
Η φωνή αυτών των μελετών βάζει γαϊδουράγκαθα στα χείλη
Κάτω από το χιόνι το αλεξικέραυνο γοητεύει τα γεράκια


Μετάφραση: Ανδρέας Εμπειρίκος

Από το βιβλίο: Χριστόφορος Λιοντάκης, «Ανθολογία γαλλικής ποίησης. Από τον Μπωντλαίρ ώς τις μέρες μας», Εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2000, σελ. 196.



************************************


C'EST MOI OUVREZ

Les carreux d' air se brisent à leur tour
Il n' y a plus de miroirs depuis longtemps
Et les femmes se défendent jour et nuit d' être si belles
A l' approche des oiseaux qui vont se poser sur leur épaule
Elles renversent doucement la tête sans fermer les yeux
Le parquet et les meubles saignent
Une araignée lance sa toile bleue sur un cadre vide
Des enfants une lampe à la main s' avancent dans les bois
Ils demandent l' ombre des lacs aux feuilles
Mais les lacs silencieux sont trop attirants
On ne voit bientôt plus à la surface qu' une petite lampe qui baisse
Sur les trois portes de la maison sont cloués trois hiboux blancs
En souvenir des amours de l' heure
L' extrémité des leurs ailes est dorée comme les couronnes de papier qui tombent
  en tournoyant des arbres morts
La voix de ces études met des charbons aux lèvres
Sous la neige le paratonnere charme les étoiles épervières