ΣΑΝ ΤΟ ΡΥΑΚΙ...

FRANCISCO QUEVEDO


Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΣΥΓΚΡΙΝΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΡΟΗ ΤΟΥ ΡΥΑΚΙΟΥ

Σα ρυάκι στρίβεις και λυγιέσαι και γλιστράς· και βάφει
τις ροές σου μυστικός ηχός: των λουλουδιών το χρώμα·
σαν τρέχεις είσαι δροσερότερη κι εσύ· κι ακόμα
λευκή είσαι σάμπως απ’ αφρούς, ξανθή σαν το χρυσάφι.

Κρυστάλλινα λογάρια σπαταλάς, καθώς εδάφη
απάτητα πατάς και πεθυμάς σε φρέσκο χώμα
τον έρωτα να ψάλλεις με των αηδονιών το στόμα.
Στο γέλιο σου όμως ’σένανε ο δικός μου θρήνος στράφι

πάει, μιας και διασκεδάζεις με το παίξε-παίξε υάλων,
λυγμών και ποταμίων υδάτων. Ρευματώδης σβήνει
στα χείλη σου η σαγήνη μ’ έναν στεναγμό μεγάλον,

και ξέξασπρη, χλωμή. Σαν την καρδιά μου είν’ κι εκείνη,
καθώς σε κοίτες ρέει κλαίγοντας στενές, μα μάλλον
αγάλλεται έχοντας στις άλυσες εμπιστοσύνη.



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.