Σε λίγες μέρες έρχεται ο Σεπτέμβριος. Από την Κέρκυρα ξεκινάμε λίγο νωρίτερα - και για να ξεμουδιάσουμε από τη θερινή ραστώνη και να προσαρμοστούμε στην ιστολογιακή ρουτίνα. Καλή αρχή.
Καλώς ορίσατε, σιορ Κεντρωτή! Για να μπείτε piano-piano στη ρουτίνα της ποίησης, σας τρατάρουμε ένα γεύμα απ' την ταβέρνα " O Λίξουρος" ή "Το ανορθόγραφο Boss". (Στο βάθος Κήπος των Απολαύσεων. Δεξιά: Κόλαση -όλα στα κάρβουνα!) Το πιάτο είναι ινσπιρατσιόνε του Άλβαρο ντε Κάμπος, που "έχει κάψει τον ουρανίσκο του των μεγάλων ταξιδιών":
Κυριαρχεί στην αποβάθρα ο πυρετός της άφιξης/ αρχίζουν να φτάνουν οι πρωτόγονοι της αναμονής,/ πέρα στο βάθος το υπερωκεάνιο της Αφρικής φάνηκε/ καθαρά./ Ήρθα εδώ για να μην περιμένω κανέναν,/ για να δω τους άλλους να περιμένουν,/ για να είμαι όλοι οι άλλοι που περιμένουν,/ για να είμαι η ελπίδα όλων των άλλων.
Κουβαλάω την κούραση να είμαι τόσα πράγματα./ Φτάνουν οι καθυστερημένοι της αρχής,/ και ξαφνικά δεν έχω πια υπομονή να περιμένω, να υπάρχω,/ να είμαι/ κάνω να φύγω και γίνομαι αντιληπτός απ' το φύλακα που/ μου ρίχνει μια επίμονη ματιά./ Γυρίζω στην πόλη όπως στην ελευθερία.
Αξίζει τον κόπο να αισθάνεσαι μόνο και μόνο για να πάψεις/ να αισθάνεσαι.
Απ' τη συλλογή "Ο Μεταφυσικός Μηχανικός" (1923-1930), στο βιβλίο "Η 'Θαλασσινή Ωδή' και άλλα ποιήματα", μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα, "Εξάντας", σελ. 197
Το επιδόρπιο απ' τα χεράκια της Maria Joao Pires: Schubert: Impromptu D 899 No. 1 in C minor
Ευχόμαστε απαραμείωτη όρεξη για παντοειδή ταξίδια!
Υ.Γ. Η ταβέρνα ο Λίξουρος (επί το γαλλικότερον luxurieux!) υπάρχει σε μια ιστοριούλα που σκάρωσα φέτος στο πίκολο Παρίσι. Το Παρίσι και το Ληξούρι βρίσκονται στη "γενετική μου αποσκευή", όπως γράφει κι ο Ταμπούκι στο "Ρέκβιεμ" για τη Λισαβόνα... (Η άλλη βαλίτσα που έσερνα περιείχε Ταμπούκι, Σοάρες, Κάμπος και, φυσικά, Κατσαΐτη -ωφέλιμο βάρος!)
Καλή συνέχεια (που θα επιναι, απ' όσα διάβασα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ορίσατε, σιορ Κεντρωτή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια να μπείτε piano-piano στη ρουτίνα της ποίησης, σας τρατάρουμε ένα γεύμα απ' την ταβέρνα " O Λίξουρος" ή "Το ανορθόγραφο Boss". (Στο βάθος Κήπος των Απολαύσεων. Δεξιά: Κόλαση -όλα στα κάρβουνα!)
Το πιάτο είναι ινσπιρατσιόνε του Άλβαρο ντε Κάμπος, που "έχει κάψει τον ουρανίσκο του των μεγάλων ταξιδιών":
Κυριαρχεί στην αποβάθρα ο πυρετός της άφιξης/ αρχίζουν να φτάνουν οι πρωτόγονοι της αναμονής,/ πέρα στο βάθος το υπερωκεάνιο της Αφρικής φάνηκε/ καθαρά./ Ήρθα εδώ για να μην περιμένω κανέναν,/ για να δω τους άλλους να περιμένουν,/ για να είμαι όλοι οι άλλοι που περιμένουν,/ για να είμαι η ελπίδα όλων των άλλων.
Κουβαλάω την κούραση να είμαι τόσα πράγματα./ Φτάνουν οι καθυστερημένοι της αρχής,/ και ξαφνικά δεν έχω πια υπομονή να περιμένω, να υπάρχω,/ να είμαι/ κάνω να φύγω και γίνομαι αντιληπτός απ' το φύλακα που/ μου ρίχνει μια επίμονη ματιά./ Γυρίζω στην πόλη όπως στην ελευθερία.
Αξίζει τον κόπο να αισθάνεσαι μόνο και μόνο για να πάψεις/ να αισθάνεσαι.
Απ' τη συλλογή "Ο Μεταφυσικός Μηχανικός" (1923-1930), στο βιβλίο "Η 'Θαλασσινή Ωδή' και άλλα ποιήματα", μετάφραση: Μαρία Παπαδήμα, "Εξάντας", σελ. 197
Το επιδόρπιο απ' τα χεράκια της Maria Joao Pires:
Schubert: Impromptu D 899 No. 1 in C minor
Ευχόμαστε απαραμείωτη όρεξη για παντοειδή ταξίδια!
Υ.Γ. Η ταβέρνα ο Λίξουρος (επί το γαλλικότερον luxurieux!) υπάρχει σε μια ιστοριούλα που σκάρωσα φέτος στο πίκολο Παρίσι.
Το Παρίσι και το Ληξούρι βρίσκονται στη "γενετική μου αποσκευή", όπως γράφει κι ο Ταμπούκι στο "Ρέκβιεμ" για τη Λισαβόνα...
(Η άλλη βαλίτσα που έσερνα περιείχε Ταμπούκι, Σοάρες, Κάμπος και, φυσικά, Κατσαΐτη -ωφέλιμο βάρος!)
@ Λάμπρος Τσουκνίδας: Νά 'σαι καλά, φίλτατε.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ pasus digiti: Ευχαριστούμε για τις -όπως πάντοτε- επιτυχημένες αποστολές. θα τα λέμε τακτικά.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Γιώργος Κεντρωτής: Pasus digiti;;; Άλλο ένα s στο lapsus σας και θα γινόμουν δακτυλικό αποτύπωμα: passus (βήμα, ίχνος) digiti!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σέβη μας!