EUGENIO MONTALE
ΑΓΓΛΙΚΟ ΚΟΡΝΟ
Ὁ
ἄνεμος ποὺ ἐκτελεῖ ἀπόψε τὸ μέρος του πολὺ προσεχτικά
—θυμίζοντας ἔντονο βρυγμὸ ὀδόντων λαμαρίνας—
μὲ τῶν πυκνῶν δέντρων τὰ ὄργανα καὶ σαρώνει
τὸν μπρούντζινον ὁρίζοντα
ὅπου τοῦ φωτὸς μακραίνουν οἱ κορδέλες
σὰν χαρταετοὶ στὸν οὐρανὸ ποὺ ἀντιβουίζει
(Σύννεφα ταξιδιάρικα, λαμπρά, πάμφωτα
βασίλεια ἐκεῖ πάνω! Ἐλδοράδα ἐξ ὕψους
μὲ μισάνοιχτες θύρες!)
καὶ ἡ θάλασσα ποὺ σκάει καὶ σπάει,
λέπι τὸ λέπι, καὶ σὲ βλέπει
πελιδνή, τὸ χρῶμα ἀλλάζει
κι ἐξαπολύει στὴ στεριὰ ἕναν σίφουνα
μὲ ἀφροὺς ἑλικοειδεῖς
σὰν νὰ ρίχνει ἀκόντιο·
ὁ ἄνεμος ποὺ γεννιέται καὶ πεθαίνει
ὅση ὥρα σιγὰ-σιγὰ σουρουπώνει
ἂς ἔπαιζε κι ἐσένα, ναί, κι ἐσένα ἀπόψε,
καρδιά,
ὄργανο
ξεκούρντιστο, ὄργανο ἀπολησμονημένο.
Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου